Ασυλία & Folli Follie
Πήγε στη Βουλή το αίτημα για άρση ασυλίας δύο Υπουργών Φλαμπουράρη,
Χαρίτση και του Βουλευτή Αραχωβίτη του
ΣΥΡΙΖΑ, ώστε η εισαγγελία να μπορέσει να διερευνήσει το ενδεχόμενο παρέμβασης
στην υπόθεση Folli Follie. Ο τέταρτος κατονομαζόμενος - μπροστάρης μάλιστα -
από τον διευθυντή ασφαλείας και έμπιστο της διοίκησης της εταιρείας Μπαλαούρας,
είναι πλέον απλός πολίτης μιας και δεν εξελέγει.
Υποχρέωση όλων είναι να προχωρήσει η δικαιοσύνη στην
έρευνα και να μη μείνει κανένα σημείο αφώτιστο. Όχι μόνο γιατί η αλήθεια πρέπει
να λάμψει, αλλά για να προστατευθεί η αξιοπιστία των μηχανισμών και των θεσμών
της ελληνικής κεφαλαιαγοράς.
Η υπόθεση ασυλίας των τριών είναι εντελώς διαφορετική από
τις συνηθισμένες της δυσφήμισης και της ψεκασμένης μπουρδολογίας. Αφορά τελικά
την κατάθεση της προσήλωσης του πολιτικού προσωπικού στην ανάδειξη του
χρηματιστηρίου - και της ελληνικής οικονομίας βέβαια - σε διεθνή επενδυτικό
προορισμό. Απάτες γίνονται και θα γίνονται.
Η κεφαλαιαγορά πρέπει να αποδεικνύει κάθε φορά πως αντιμετωπίζει
τις «ασυνήθιστες περιπτώσεις» με μέλημα την προστασία των επενδυτών. Όταν δε οι
θεσμοί ολιγωρούν, πρέπει οι επενδυτές να έχουν εμπιστοσύνη στην ελληνική
δικαιοσύνη για αποκατάσταση ζημίας και αποτροπή, κατά το δυνατόν, μελλοντικών
περιστατικών. Ας μην ξεχνάμε πως η Έκθεση Πισσαρίδη αφιερώνει αρκετές σελίδες,
ακριβώς στα θέματα διαφάνειας της κεφαλαιαγοράς και της εμπιστοσύνης των
επενδυτών.
Κατά τούτο, όσον ελκυστική και να φαντάζει η περίπτωση,
θα είναι λάθος της Κυβέρνησης να αδράξει την ευκαιρία για πολιτικοηθική
αντιπαράθεση. Άλλωστε, τι να λέει και ο νέος Κυβερνητικός Εκπρόσωπος ο οποίος
απέφυγε να ψηφίσει την άρση ασυλίας Πολάκη; Οι σκέψεις «άσε να μην ανακατεύουμε
τα πράγματα και να μη δυσφημίζουμε μόνοι μας την αγορά μας» είναι σκέψεις ανόητων
ή πονηρών. Μόλις πριν μια εβδομάδα, ο Γκρέγκο που αποκάλυψε το σκάνδαλο, σε
συνέντευξή του σε ελληνική εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας, αναφέρθηκε στην
παρέμβαση πολιτικών στην προσπάθεια συγκάλυψης. Οι επενδυτές αυτόν θα ακούσουν
- έχει και την αποκάλυψη της άλλης ελληνικής χρηματιστηριακής απάτης στο «βιογραφικό»
του - και θα χαμογελάσουν συγκαταβατικά στα «θεσμικά» εμπόδια στη δικαιοσύνη.
Η υπόθεση που ήρθε στη Βουλή δεν αφορά το κυρίως σκάνδαλο
της Folli Follie. Αφορά τις καθυστερήσεις λήψης διοικητικών μέτρων μετά την
αποκάλυψη του σκανδάλου. Προφανώς, πρώτο μέλημα της - υπόδικης πια - διοίκησης
ήταν το κουκούλωμα της υπόθεσης. Εάν αυτό δεν ήταν δυνατόν - η διοίκηση είχε
επίγνωση κατά πόσον θα μπορούσε να κουκουλώσει την υπόθεση ακόμη και με ιδιαίτερα
φιλικούς επόπτες - η καθυστέρηση ήταν η δεύτερη επιλογή τους.
Στον ένα μήνα μετά την αποκάλυψη του σκανδάλου που η
μετοχή παρέμεινε υπό διαπραγμάτευση, μπορούσε να γίνουν κινήσεις ξεφορτώματος
μετοχών - δόξα τω θεώ ήταν τόσο τρομπαρισμένη η μετοχή που σχεδόν σε
οποιαδήποτε τιμή οι μεγαλομέτοχοι έβγαζαν κέρδος, ενώ εγκλωβίζονταν νέοι
μέτοχοι. Η δικαιοσύνη οφείλει να ελέγξει κάθε πράξη της περιόδου εκείνης.
Άλλωστε έγιναν και όχι τόσο συνηθισμένες
κινήσεις εν μέσω κατάρρευσης. Όπως αγορά ιδίων μετοχών, στήριξη από
μεγαλομέτοχο κινεζικό fund το οποίο στήριξε και εξαφανίστηκε - ούτε καν έγκληση
κατά της διοίκησης που κορόιδεψε και αυτούς, εξαέρωση του ομολογιακού δανείου
€150 εκατ. της UBS με τις τράπεζες-ομολογιούχους να μην έχουν αντιδράσει έως
και σήμερα.
Η παραμονή σε διαπραγμάτευση, μαζί με τις δηλώσεις
παραγόντων της αγοράς (αν καταλαβαίνω καλά και αυτοί υπό έλεγχο σήμερα)
παραπλανούσε τους επενδυτές. Αντί για καταρρέουσα εταιρεία, στα μάτια τους
παρουσιαζόταν επενδυτική ευκαιρία. Αυτή η θολούρα πρέπει να ξεκαθαρίσει και δεν
πρόκειται να γίνει αυτό εάν δεν επιτραπεί στη δικαιοσύνη να το ψάξει.
Να θυμίσω την ιστορία της ΔΕΚΑ (Δημόσια Επιχείρηση
Κινητών Αξιών) του 1999-2005. Ο Έβερτ κυνήγησε την υπόθεση με τα λεφτά των
ταμείων που έγιναν καπνός στο χρηματιστήριο. Από αναβολή σε αναβολή, τα
πολιτικά πρόσωπα εκτός κάδρου λόγω ασυλίας. Κανείς δεν ήξερε τίποτε,
επενδυτικές αποφάσεις έπαιρναν, γκίνια που δεν τους βγήκαν. Ώσπου έφθασε η
παραγραφή για τους πολιτικούς με τη μεθεπόμενη σύνοδο της Βουλής. Οι διοικήσεις
μόλις τότε ανακάλυψαν τις εντολές του υπουργού που εκτελούσαν. Πήρε επτά χρόνια
για το χρηματιστήριο να ανακάμψει. Θέλουμε επανάληψη;
Το έργο της δικαιοσύνης είναι δύσκολο. Ο έμπιστος της
διοίκησης της Folli Follie εμπλέκει τους προέδρους της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς (ΕΚ)
και του Χρηματιστηρίου Αθηνών (ΧΑ) και αντιπρόεδρο της Επιτροπής. Ο Πρόεδρος
του Χρηματιστηρίου Αθηνών είναι στην ίδια θέση και σήμερα, η σημερινή Επιτροπή
Κεφαλαιαγοράς έχει μέλη σε μακροχρόνιες και στενές σχέσεις με κάποιους από τους
εμπλεκομένους. Άλλωστε, η ΕΚ (στελέχη και νομικοί σύμβουλοι) έχουν βρει τα
πάντα καλώς καμωμένα. Η δικαιοσύνη, χωρίς περισπασμούς, πρέπει να καταφύγει σε
ανεξάρτητες μαρτυρίες και έγκυρες επαγγελματικές αναλύσεις. Δεν μπορεί να
παραγγείλει έρευνα στο ΧΑ ή στην ΕΚ. Ένας λόγος παραπάνω που κάνει επιτακτική
την όσο πιο ισχυρή γίνεται εντολή (ως άδεια διερεύνησης) της Βουλής.
Οι παράγοντες της αγοράς, οι «μέτοχοι» της ΕΚ και του ΧΑ,
έχουν κι αυτοί καθήκοντα. Από τα μηνύματα του εμπίστου της διοίκησης της Folli
Follie προκύπτει πως, θεσμικοί παράγοντες της αγοράς ήταν σε συντονισμό, όχι με
τη διοίκηση ή τους δικηγόρους της εταιρείας, αλλά με τον... υπεύθυνο ασφαλείας!
Ας αποφασίσουν οι «μέτοχοι» αν μπορεί να πάει μπροστά η ελληνική κεφαλαιαγορά
με νταραβεριτζήδες. Αν θυμάμαι καλά, από σπόντα είχε αποκαλυφθεί πως ένας εκ
των εμπλεκομένων είχε καταγεγραμμένη από τη γραμματέα του, συνάντηση με τον
Φρουζή της Novartis, μη εισηγμένη εταιρεία, καμιά σχέση με χρηματιστήριο. Έχει
διαρρεύσει από τη δικογραφία πως η συνάντηση έγινε στο τελευταίο υπόγειο του
γκαράζ. Άμα το έχεις το νταραβέρι στο αίμα σου...
Κλείνοντας, μακάρι όλη αυτή η ιστορία με τις αποκαλύψεις
των e-mail να μην είναι τίποτε άλλο παρά «λόγια του αέρα» ενδιαμέσων. Μακάρι να
αποδειχθεί πως κανείς από τους πολιτικούς και κανείς από τους επόπτες ή
λειτουργούς της αγοράς δεν υπέπεσε σε παράπτωμα. Όμως πρέπει να αποδειχθεί από
τη δικαιοσύνη. Μακάρι και ο ΣΥΡΙΖΑ να συμφωνήσει στην άρση ασυλίας των στελεχών
του.
* O Γιώργος Προκοπάκης είναι Σύμβουλος Επιχειρήσεων, πρώην καθηγητής στο Columbia University.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου